همانطور که می دانید ، تمامی مواد موجود در سطح زمین ، در یکی از حالات (فاز) جامد ، مایع و گاز وجود دارند . برخی از این مواد ، مانند آب ، این ویژگی را دارند که در دماهای دست یافتنی و معقول تغییر فاز دهند و با حفظ ماهیت شیمیایی ، تغییراتی فیزیکی در خود اعمال کنند . برخی از مواد نیز برای این تغییر فاز نیازمند انرژی زیادی در قالب کاهش یا افزایش دما هستند که فقط از نظر تئوری شدنی می باشد و در عمل غیر ممکن است . برای ماده ای مانند آب ، در فشار ۱ اتمسفر (فشار هوا در کنار آب های آزاد) نقطه جوش ( دمایی که در آن مایع به گاز تبدیل می شود ) ۱۰۰ درجه سانتی گراد و نقطه انجماد آن ( دمایی که در آن مایع به جامد تبدیل می گردد ) نیز ۰ درجه سانتی گراد می باشد .
با توجه به توضیحات فوق به بررسی عنصر نیتروژن و محل نگهداری فاز مایع آن (تانک ازت) می پردازیم . این عنصر تا دمای ۱۹۵- سانتی گراد به صورت گاز یافت می شود . با کاهش دمای آن و رسیدن به ۱۹۶- ، این عنصر تغییر فاز داده و به مایع تبدیل می گردد (نقطه انجماد ) که ۲ عامل فشار و حجم نیز در وقوع این اتفاق دخیلند . نیتروژن در این حالت بسیار ناپایدار بوده و در صورتی که در تانک ازت نگهداری نشود ، مجددا به حالت گازی خود برمیگردد. در ادامه این روند با کاهش بیشتر دما و رسیدن به دمای ۲۱۵- الی ۲۲۲- (نقطه انجماد با توجه به شرایط متغیر است ) ازت مایع به جامد تبدیل می شود .
نقطه صفر فارنهایت ، سردترین دماییست که انسان تا کنون شناسایی کرده است ، این نقطه معادل ۲۷۳- سانتی گراد می باشد . یعنی حدود ۷۰ درجه سردتر از فاز مایع ازت . با مقایسه همین داده های ساده ولی مستند ، می توان دریافت که این مایع تا چه مقدار سرد بوده و برای نگهداری آن به چه ظرف قدرتمندی (تانک ازت) نیازمندیم . از این روست که تانک ازت را دو یا چند لایه می سازند و بین لایه ها محفظهای از خلا به وجود می آورند تا حرارت وارد ظرف نشود . این میزان حساسیت سبب شده است تا نکات سخت گیرانه ایمنی در خصوص ساخت و نگهداری تانک ازت گوشزد شود و تا از آسیب دیدگی آن (تانک ازت) و محتویاتش (ازت مایع) جلوگیری شود .